YUNUS EMRE DEN SÖZLER

Adımız miskindir bizim/Düşmanımız kindir bizim/Biz kimseye kin tutmayız/Kamu alem birdir bize.

Ak sakallı bir koca, hiç bilmeyen hal nice / Emek vermesin hacca, bir gönül yıkar ise.

Aklı olan, karkmak gerek, / Nefs elinden, hırs elinden.

Aşk aşıkı şir eder / Aslanı zincir eder / Katı taşı mum eder.

Aşk imamdır bize, gönül cemaat/Dost yüzü kıbledir, daimdir salat.

Aşka varınca kanadı kim arar.

Aşkın pazarında canlar satılır/Satarım canımı alan bulunmaz/ Yunus öldü deyu selan verirler/ Ölen beden imiş, aşıklar ölmez.

Âşksızlara verme öğüt/Öğüdünden alır değil/Âşksız âdem hayvan olur/Hayvan öğüt bilir değil.

Az söz er öğüdüdür, çok söz hayvan yüküdür/Bilire bir söz yeter, sende gevher var ise.

Ben gelmedim davi için/Beni işim sevi için/Dostun evi gönüldendir/Gönüller yapmağa geldim.

Beni bende deme bende degilim/Bir ben vardir bende benden içeri.

Bir gönülü yapamazsan, yıkıp viran eyleme…

Bir gönülü yaptın ise/Er eteğin tuttun ise/Bir kez hayır ettin ise/Binde bir ise az değil.

Bir kez gönül yıktınısa/Bu kıldığın namaz değil/Yetmiş iki millet dahi/Elin yüzün yumaz değil.

Biz talibi ilimler, aşk kitabı okuruz/Çalab müderris bize, aşk hod medresesidir.

Bu dünyada bir tek şeye, yanar içim, göynür özüm/Yiğit iken ölenlere, gök ekini biçmiş gibi.

Cümleler doğrudur sen doğru isen, / Doğruluk bulunmaz sen eğri isen.

Çok mal haramsız, çok söz yalansız olmaz.

Dağa düşer kül eyler/Gönüllere yol eyler/Sultanları kul eyler/Hikmetli nesnedir aşk.

Dervişlik dedikleri hırka ile tac değil/Gönlün derviş eyleyen hırkaya muhtac değil.

Dervişlik olsaydı, tac ile hırka, / bizde satın alırdık, otuza kırka.

Dozt yüzü göricek şirk yağmalandı/Onun çün kapıda kaldı şariat.

Dört Kitab’ın manisin okudum ezber ettim/Aşka gelince gördüm bir uzun hece imiş.

Dört kitabın ma'nisi/Bellidir bir elifte/Sen elifi bilmezsin/Bu nice okumaktır.

Dünyada dertsiz baş olmaz.

Edebim el vermez edepsizlik edene, / Susmak en güzel cevap, edebi elden gidene.

Eğer bir müminin kalbin kırarsan, / Hakk'a eylediğin secde değildir.

Elif okuduk ötürü/Pazar eyledik götürü/Yaradılmışı hoş gördük/Yaradandan ötürü.

Emeksiz zengin olanın, / Kitapsız bilgin olanın, / Sermayesi din olanın, / Rehberi şeytan olmuştur.

Ey çok kitaplar okuyan sen mi tutarsın bana dak/Tâ bilesin sırrı ayan gel aşktan oku bir sebak.

Fukara kalbine her kim dokuna/Dokuna sinesi Allah okuna.

Geldi geçti ömrüm benim, şol yel esip geçmiş gibi/Hele bana şöyle geldi, bir göz açıp yummuş gibi.

Gelin tanış olalım / İşi kolay kılalım / Sevelim, sevilelim / Dünya kimseye kalmaz.

Gönül çalabın tahtı, Çalap gönüle baktı/İki cihan bedbahtı, kim gönül yıkar ise.

Hor bakma sen toprağa, toprakta neler yatur, / Kendi bunca evliye, yüz bin peygamber yatur.

Hoştur bana Sen'den gelen, / Ya gonca gül, yahut diken, / Ya hayattır, yahut kefen, / Narın da hoş, nurun da hoş, / Kahrın da hoş, lütfun da hoş.

İlim ilim bilmektir/İlim kendin bilmektir/Sen kendini bilmezsin/Ya nice okumaktır.

İşidin ey yarenler/Kıymetli nesnedir aşk /Değmelere bitinmez /Hürmetli nesnedir aşk.

Keleci bilen kişinin/Yüzünü ağ ede bir söz/Sözü pişirip diyenin/İşini sağ ede bir söz.

Kılavuz ol gönül bana/Gel gidelim yârdan yana/Canım kurbandır canana/Gel gidelim dosta gönül.

Kırma dostunun kalbini, onaracak ustası yok. Soldurma gönlün çiçeğini, sulamaya ibrik yok.

Kimde bir güzellik varsa, bilsin ki ödünçtür.

Kimsenin dinine biz hilaf demeziz/Din tamam olunca doğar muhabbet.

Kişi bile söz demini/Demeye sözün kemini/Bu cihan cehennemini/Sekiz uçmağ ede bir söz.

Ko gülen gülsün Hak bizim olsun/Gafil ne bilsin Hakk'ı sever var.

Mal sahibi, mülk sahibi/Hani bunun ilk sahibi/Mal da yalan, mülk de yalan/Var, biraz da sen oyalan.

Ne bellersin bu teni, / Sinde kurt kuş yer gider.

Ne varlığa sevinirim / Ne yokluğa yerinirim / Aşkın ile avunurum / Bana seni gerek seni.

Ne yoksul-u baylardasın/Ne köşk-ü saraylardasın/Girdin miskinler gönlüne/Edindin durak Çalab’ım.

Nefistir seni yolda koyan, / Yolda kalır nefse uyan.

Okumaktan murat ne/Kişi Hak'kı bilmektir/Çün okudun bilmezsin/Ha bir kuru emektir.

Sen sana ne sanırsan, ayruğa da onu san/Dört Kitab’ın manası, budur eğer ver ise.

Söz ola kese savaşı,/Söz ola kestire başı /Söz ola ağulu aşı, /Yağ ile bal ede bir söz.

Sözü bilen kişinin,/Yüzünü ak ede bir söz/Sözü pişirip diyenin,/İşini sağ ede bir söz.

Sular hep aktı geçti, / Krudu vakti geçti, / Nice han, nice sultan, / Tahtı bıraktı geçti, / Dünga bir penceredir, / Her gelen baktı geçti.

Yar yüreğim yar gör ki neler var/Bu halk içinde bize güler var.

Yetmiş iki millete bir göz ile bakmayan, / Şehrin evliyasıysa da hakikate asidir.

Yol odur ki doğru vara/Göz odur ki Hak'kı göre/Er odur alçakta dura/Yüceden bakan göz değil.

Yunus Emre der hoca/Gerekse bin var hacca/Hepisinden iyice/Bir gönüle girmektir.

Yüce tahta binenler yere düştü, / Yüce benim diyene sinek üştü.

Zehr ile pişen aşı, / Yemeğe kim gelir?